Πέμπτη, Νοεμβρίου 07, 2019

Μαβιά φιλιά



Βαθιά πνοή, νοτισμένες με χρόνιο πόνο, 
ανάσες βαριές, ξεραίνουν το δείλι.
Ήχος βραχνός, τελετάρχης σε σιγή νεκρική,
σπαράζει θλιμμένα,
μοιρολόγια του άδηλου πόθου,
για μια γλυκιά ευωδία γιασεμιού 
που κρυσταλλώθηκε στα χαμερπή πεδία 
ενός φρικτού κολαστηρίου ευχών,
ανικανοποίητων ονειρώξεων.
Σαν από σκίτσο μουτζουρωμένο…
θύμησες κάποιας παράξενης κοπέλας,
ένα καντήλι χλωμό, τρεμίζει… 
ιαχές των ερωτών…
Σαν από λήθαργο, φως θλιμμένο καίει την ώρα,
αχνοβολά λάμψεις του άδυτου,
μιας χρυσαλίδας που ξεψύχησε ασθμαίνοντας
στις άκρες του Νείλου, ονειρογδαρμένη.
Τσιγάρο πικρό, η στάχτη σκορπίζει,
στα βάραθρα της άπνοης λογικής 
η σκέψη λυγά, τυραννά το κορμί, δακρύζει.
Θυσία προσευχών στο βωμό μιας αγάπης, 
νωθρής, καγκελόφραχτης.
Της φανερωμένης δεσποσύνης η πόρτα κλειστή,
σπασμένη εξήγηση που πια δεν θα’ ρθει.
Την παρέσυρε ο αέρας του Νότου σε κοιμωμένες ερήμους  
και σε ατρύγητους κάμπους
να σκούζει μοιρολόγια αλαφιασμένη.
Ένας λυγμός χαοτικός, του αγνώστου μέλλοντος 
τη μουσική ξεντύνει αδιάκοπα, 
να γυμνωθεί η Αλήθεια.
Η ελπίδα βουβή, η τρέλα τρελή, το πάθος…
γυαλί ραγισμένο, φιλί ματωμένο, το λάθος…
κι ο χρόνος κυλά, μελάνι και πένα…
Στιχάκια κομμένα ασύμμετρα
στ’ αρώματα του εξαγνιστή πόθου βουτηγμένα,
μάτια κλειστά, ανέκφραστα,
των ψευδαισθήσεων κατάρα και φυγή,
ο κόσμος να φεύγει, 
ζητιάνος στην άκρη του κόσμου…
Μαύρη σκιά, φιγούρα θολή, ψυχής κλάμα,
φεγγάρι φιλί, ντυμένο μαβί, σε ρεκλάμα.


Σιγάλας Μακάριος

από την ποιητική συλλογή Νέμεσις



Related Posts :



Δεν υπάρχουν σχόλια: