Κερνάει αβάνες ο έρωτας
ανάστροφα σε σέρνει,
να αφουγκραστείς απ’ τα
αχανή πέλαγα της ψυχής σου,
καντίνι που κελάηδησε
απ’τη χορδή της λύρας
και σου ταξε απάνεμο
γιατάκι να ποδίσεις,
μα εσύ άμοιρε
ονειρεύτηκες γοργόνες μες τη ράδα
και αλείφεσαι με εκλεκτή
Μοράβια απ’την Περσία,
που να ξερες της ρότα του
τις παρατιμονιές…
Τραβέρσο και καβάτζαρες το Πράσινο ακρωτήρι,
κιαλάρεις το άστρο του
βορρά και χάραξες πορεία
με μπούσουλα δυο μάτια
γκρι πάνω στον πορτολάνο
που έχει φθαρεί απ’το
κρασί και την πολυκαιρία.
Κερνάει αράκ ο έρωτας και
γαλλική ανιζέτα,
μαύρος αποκρισάτορας που μέσα
στην αθάλη,
γρυλίζει και βουρλίζεται
πως κυβερνά τον κόσμο.
Αγάντα και διαλύεται σιγά
σιγά το πούσι,
σαλτάρισε απ’το στόκολο η
θέρμη σου, ακριβή,
ρεσάλτο από τελώνια,
σπινθηρισμοί ονείρων,
που κυβερνούν το σούρουπο
τους χτύπους της ψυχής…
από την ποιητική συλλογή
Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου